تفاوت فولاد و چدن در چیست؟

اغلب مردم تصور می کنند که چدن و فرانسوی شرایط قابل تعویض برای کار زود هنگام آهن است، اما دنیایی از تفاوت وجود دارد.

 

فولاد آهنی است که حرارت داده شده و سپس با ابزار کار می کند.

 

چدن  آهنی است که ذوب شده و ریخته شده و به حالت جامد تبدیل شده است.

 

تفاوت فولاد و چدن در تولید آنهاست. تفاوت ها را می توان در نام ها پیدا کرد: تولید شده یک زوج گذشته از کار ("کار شده آهن")، و بازیگران توصیف هر چیزی که توسط فرایند ریخته گری تشکیل شده است.

روش های مختلف تولید فولاد و چدن

، فلزات را با نقاط قوت و ضعف مختلف ایجاد می کنند، به همین دلیل است که شما به ندرت یک حصار چدن یا یک ظروف چدنی را می بینید.

آهن فرآوری شده عمدتا از آهن عنصری با مقدار کمی (1-2 درصد) سرباره افزوده شده است (تولید فرآوری ذغال سنگ معدن آهن، معمولا شامل مخلوطی از سیلیکون، گوگرد، فسفر و اکسید آلومینیوم). با استفاده از مواد مکرر حرارت داده شده و با استفاده از ابزارهایی که برای تغییر شکل دادن آن ساخته شده است، آهن ساخته شده است.

 

فرفورژه بسیار سبک است، اجازه می دهد تا آن را گرم، و دوباره گرم، و به شکل های مختلف کار می کرد، آهن ساخته شده قوی تر رشد می کند بیشتر کار می کند و با ظاهر فیبری آن مشخص می شود. آهن کوره دارای کربن کمتر از آهن است، و آن را نرم تر و مرتب تر می کند. همچنین بسیار مقاوم در برابر خستگی است. اگر مقادیر زیادی از فشار استفاده شود، قبل از شکست، مقدار زیادی از تغییر شکل خواهد گرفت.

آهن فراوری شده

اصطلاح "آهن فرآوری شده" اغلب امروز مورد سوء استفاده قرار می گیرد؛ معمولا برای توصیف طرح هایی مشابه قطعات قدیمی آهن ساخته شده، صرف نظر از فلز مورد استفاده قرار می گیرد. فولاد خفیفی که در حالت سرد و خنثی به شکل شکل گرفته است، یا فولاد و قطعات فلزی ریخته گری شده که رنگ سیاه شده است، هر دو به طور منظم به عنوان کار آهن ساخته شده با برچسب نامنظم هستند. با این حال، به طور خاص به عنوان آهن فرعی مشخص می شود، اما یک قطعه فلزی باید توسط یک آهنربا ساخته شود که آن را گرم می کند و به شکل آن را چکش می دهد.

 

فرانسوی از سال 2000 قبل از میلاد در شبه جزیره آناتولی (در حال حاضر ترکیه) استفاده شد و در قرن نوزدهم به طور گسترده ای در ساخت و ساز استفاده شد. با این حال، پیشرفت های متالورژی در قرن بیستم باعث شده است که قطعات فلزی به شکل ماشین و شکل جوش کمتر و ارزان تر شود. طبیعت نسبتا گران و وقت گیر فنجان، در اواسط دهه 1970، پایان کار تجاری بزرگ خود را به پایان رساند. این بدان معنی است که امروزه اکثر قطعات قالیشویی درست مثل عتیقه یا یک قطعه خاص است که توسط کارگران محلی خراب شده است.

چدن می تواند به طیف وسیعی از آلیاژهای آهن مراجعه کند، اما اغلب با آهن خاکستری مرتبط است. علیرغم داشتن نام آهن، آهن عنصری خالص (Fe در جدول تناوبی) نیست - در واقع آلیاژهای حاوی 2-4 درصد کربن و همچنین مقدار کمی از سیلیکون و منگنز است. دیگر ناخالصی ها، مانند گوگرد و فسفر، معمول نیز هستند.

 

انواع چدن به شکل ذوب سنگ آهن و یا آهن ذوب ذوب (یک محصول متوسط تولید سنگ معدن آهن) تشکیل شده و با فلزات قراضه و سایر آلیاژها مخلوط شده است. مخلوط مایع سپس به قالب ها ریخته می شود و اجازه می دهد تا سرد و جامد شوند.

نتیجه نهایی قوی اما شکننده است. با توجه به محتوای کربن بالاتر، آهن چسبیده به عنوان یک آلیاژ ناهمگن، به این معنی که حاوی ترکیبات متعدد یا مواد در فازهای مختلف، در ریز ساختار آن است.

 

این ساختار ترکیبی چیزی است که آهن را خواص فیزیکی متفاوتی می دهد. ذرات کربنی داخلی باعث ایجاد تنش های داخلی می شوند که موجب شکستگی می شوند. تفاوت فولاد و چدن سخت تر، شکننده تر و کمتر قابل قائم است از آهن فرفری. این نمیتواند خم شود، کشش و یا چکش به شکل، از آن است که قدرت کشش ضعیف آن بدین معنی است که قبل از خم شدن یا تحریف، شکستگی ایجاد می شود. با این حال، این ویژگی دارای قدرت فشرده سازی خوب است.

ریخته گری به طور قابل توجهی کمتر کارآیی نسبت به تولید فرفورژه است و در طول قرن های هجدهم و نوزده، شکل برجسته ای از تولید بود. ظهور فن آوری های فولادی و ماشینکاری اتوماتیک نقش ریخته گری در برخی از صنایع را کاهش داده، اما در بسیاری از موارد دیگر، یک فرایند با هزینه ای موثر و غالبا مورد استفاده قرار می گیرد. در حالی که فولاد تقریبا به طور کامل در ساخت و ساز چدن آویزان شده است، چدن برای محصولات با اشکال پیچیده ای که برای شکل دادن به آنها آسان تر است، همچنان محبوب است. چدن کمتر از مواد فلزی واکنش پذیر است و دارای نقطه ذوب پایین تر است، و آن را مایع تر می کند.